Onlangs hoorde ik dat er een collectie van meer dan honderd Rolls-Royces en Bentleys zou staan in het Rolls-Royce-museum in Arnhem. Een museum? In Arnhem? Nooit van gehoord. Helaas is-ie niet openbaar, want het betreft de privéverzameling van Toni Bienemann.

Deze reportage van Bavo Galama verscheen eerder in Auto Review. Elke uitgave struint Bavo autoland af. Hij ontmoet liefhebbers met benzine in het bloed. Is er nog toekomst voor hun passie?

Overal in Nederland hebben autoliefhebbers hun meest kostbare schatten geparkeerd in onbeduidende schuurtjes, anonieme fabrieksloodsen of voormalige koeienstallen. Sommigen schroeven een bordje ‘Museum’ op de buitenkant, schaffen een tweedehands kassa aan en trommelen een aantal vrijwilligers op voor rondleidingen en poetswerk. Anderen houden hun klassiekers liever uit het zicht. Zoals Toni Bienemann.

Hij staat aan het hoofd van een conglomeraat van bedrijven dat vooral internationaal opereert. Als geboren petrolhead verwierf hij de merknaam Hooper International, een bekende old-school coachbuilder uit Engeland, en begon een autoverzameling van vooral Rolls-Royces en Bentleys. Voor deze twee roemruchte automerken leverde Hooper vroeger vaak de carrosserieën.

Ik heb een afspraak met Maarten Hulleman, de man die als chef werkplaats zoveel mogelijk auto’s uit deze verzameling van Toni Bienemann rijdend moet houden. Wij drinken even een bakje koffie in de werkplaats van Hooper International. Hier worden de auto’s uit de collectie onderhouden, gerestaureerd of van nieuw binnenwerk voorzien. Een plaatwerkerij zit erbij in, net als een upholstery, waar op maat interieurbekleding kan worden gemaakt. Er staat een opnieuw gespoten Rolls Silver Cloud in een prachtige beige-groene combinatie te wachten om weer opgebouwd te worden.

Museum zonder openingstijden

Dan neemt Maarten me mee naar een tegenovergelegen loods en daar stap ik een ruimte binnen die geheel is ingericht als museum. Maar dat is het dus niet. Tenminste, niet officieel. Soms worden er zakenrelaties rondgeleid. Soms start hier een merkvereniging haar clubdag. Aan het eind van de ruimte bevindt zich een ruime Engelse pub annex Heerensocieteit. Maarten Hulleman rolde via zijn schoonfamilie het autovak in. Bij The Gallery van Nico Aaldering raakte hij thuis in alle soorten klassiekers. Sinds 2012 werkt hij als technische man voor de Bienemann-collectie. Daardoor raakte hij gespecialiseerd in de merken Rolls-Royce en het aanverwante Bentley.

“Dat Rolls-Royce de beste auto’s ter wereld maakt, klopt alleen voor de jaren 20 en 30.”

Maarten Hulleman: ”De claim dat ze de beste auto’s ter wereld maakten werd vooral waargemaakt in de jaren 20 en 30. Daarna worden het eerder typisch Britse automobielen die, vaktechnisch gezien, nodeloos ingewikkeld waren. Als je zo’n auto uit elkaar haalt, zie je dat er onderhuids vaak best wel lomp aan is gewerkt. Je moet met die oude Rollsen soms eindeloos puzzelen om uit te vinden hoe ze sommige elektrische of hydraulische zaken hebben opgelost. Dat deden ze steeds anders. Vaak gaan ze qua oplossing niet van A naar B, maar maken ze talloze inefficiënte omwegen. Sinds de bemoeienis van Volkswagen en BMW is het natuurlijk een ander verhaal.”

In het museum staan vier rijen auto­mobielen opgesteld. De linker twee bestaan uit allerlei verschillende merken die het hart van de verzamelaar Bienemann wisten te raken. De twee rijen rechts bestaan uit louter Rolls-Royces en Bentleys. Dat is een mooie afspiegeling van de verzameling van ruim tweehonderd auto’s. We beperken ons vandaag noodgedwongen tot alleen de rechterkant

Modellen van naam

Maarten: “We hebben niet overdreven veel vooroorlogse modellen, maar deze twee zijn wel heel bijzonder. Een blauwe Phantom 3 uit 1938 met een Vanvooren-carrosserie in twee subtiel van elkaar verschillende tinten knalblauw. De auto is voorzien van een twaalfcilinder motor met dubbele bougies in elke cilinder.

Oorspronkelijk stond deze auto in het Lips Autotron met een conventioneel koetswerk. De nieuwe eigenaar verving die voor een tot op de millimeter nagebouwde carrosserie van de befaamde Franse koetsenbouwer Vanvooren. Daar waren wij als Hooper International ook weer bij betrokken. Later is de auto bij ons uit beeld geraakt, maar ineens stond hij op een veiling. Ja, en toen heeft Toni hem gekocht.”

“Maar het is niet onze oudste auto. Dat is een Phantom 2 uit 1934 met een Hooper-koetswerk. Waar ze tegenwoordig allerlei elektronische oplossingen voor hebben, zoals een ontstekingsvervroeger bij oplopend toerental, daar bedacht Rolls-Royce toen al briljante mechanische oplossingen voor. Hier staat een Phantom VI, dat is eigenlijk het beste wat Rolls-Royce te bieden had. Die auto was voorbehouden aan het Engelse koningshuis en een paar Arabische sjeiks. Deze was goudkleurig, maar we hebben hem overgespoten in het rood-zwart van het Engelse koningshuis.”

The Main Event en Thunderbirds

“Ja, dan hebben we hier een Corniche staan die in de film The Main Event uit 1979 heeft gefigureerd, met Barbara Streisand en Ryan O’Neal. Toen was hij overigens beige van kleur. Dan mijn favoriete Bentley, deze rode Continental R uit de jaren negentig. Een beest van een auto en dat is te danken aan die mega-turbo op die V8. Hij weegt 2,2 ton, maar loopt desondanks gewoon 250 km/h. Het was zo’n beetje de duurste auto die je toen kon kopen. Dan hebben we een Silver Cloud 3 uit 1965. Deze is twee keer naar China geweest om een rally te rijden. Maar we hebben hier ook de echte rally-Rolls van Toni. Dat is een tweedeurs Silver Cloud III die helemaal is geprepareerd voor zware omstandigheden. Die staat momenteel in de werkplaats op de brug.”

Mijn oog valt op nog meer bijzondere modellen. Ik zie de Camargue, ook een coupé-model, met zijn typerende naar voren leunende radiator. Hij was geïnspireerd op de auto van Lady Penelope uit de Thunderbirds-serie. Dan wijst Maarten me op iets wat ik niet wist. De ‘Spirit of Ecstacy’, zeg maar het engeltje bovenop de radiator, be­staat in twee versies. Een staande en een knielende. De knielende beeldjes zijn speciaal vervaardigd voor Arabische klanten voor wie een staande vrouw op de motorkap blijkbaar iets te zelfbewust en gelijkwaardig overkomt. 

In een epifaan moment (met dank aan Mark Rutte voor deze uitdrukking) vraag ik Maarten waar alle andere Rolls-Royces staan, want ik zie er hier maar een dertigtal. “In de opslag in een dorp ergens in de omgeving, wil je dat even zien?” Jazeker wil ik dat. En even later zitten we in de auto op weg naar het échte Gelderse Geheim.

Het geheim van Gelderland

Op een terrein vol anonieme loodsen, tractoren en bergen landbouwafval stappen we uit. Maarten opent de deur, tikt wat codes in een apparaat en dan staan we binnen. De immense hal is van uiterst links tot uiterst rechts gevuld met bijzondere automobielen. Wat het nog mysterieuzer maakt, is dat alle auto’s bedekt zijn met een dun laagje stof. Verreweg de meeste exemplaren zijn van het merk Rolls-Royce. Ze staan in eindeloze rijen geparkeerd, waardoor het lijkt alsof ze niet bijzonder zijn. Maar voor elk exemplaar zou ik op de openbare weg even blijven staan. 

Ik heb nog nooit zo veel Rolls-Royces (en/of Bentleys) bij elkaar gezien. Ik ontwaar vooral Silver Shadows, maar dan staat er ineens een Bentley S3 uit 1962 tussen, waarvan ik hoor dat hij serienummer 0002 heeft. Het was het allereerste van dit type. Serienummer 0001 hoort bij een Silver Cloud van Rolls-Royce. Wat de auto’s van de overige merken betreft: ik zie voor drie jaargangen aan onderwerpen voor Auto Review geparkeerd staan. Over elk exemplaar is wel een mooi verhaal te schrijven. Ik ben sprakeloos.

Vrienden tekort

Maarten Hulleman: “Het is al een enorm werk om de gegevens van alle auto’s op te slaan. Ze moeten ook allemaal geschorst worden, eventueel gekeurd, onderhouden, gerepareerd, gerestaureerd en ga zo maar door. Het zoeken naar de juiste onderdelen is ook al zo’n tijdrovende bezigheid. Weet je wat het probleem is van deze verzameling? Dat de auto’s niet genoeg rijden. Stilstand is vanuit technisch oogpunt namelijk achteruitgang. Toni laat weliswaar graag zijn vrienden in zijn auto’s rijden, maar met zo’n enorme hoeveelheid auto’s heb je altijd vrienden tekort.”

“Voor een jubileum van de zaak wilde Toni ooit alle mensen van het hoofdkantoor in een Rolls naar de feestlocatie laten rijden. Dat was een hels karwei! Alle auto’s moesten we rijdend zien te krijgen, uit de schorsing halen, checken, proefrijden, en er moest een verzekering worden geregeld. Maar het is uiteindelijk tóch gelukt.”

“Ik zeg wel eens tegen Toni dat-ie eens een weekje als snuffelstage met ons zou moeten meelopen. Dan ziet hij met eigen ogen wat er allemaal komt kijken bij het onderhouden van deze verzameling. En dan heeft hij ook nog eens zijn rallyauto, de Silver Cloud 3. We hebben weleens midden in de nacht ergens in Frankrijk het hele kleppensysteem en een cilinderkop moeten vervangen. Dat betekende met twee man en sloten koffie een hele nacht doorsleutelen. Maar dan komt hij wel om het uur kijken hoe het ermee staat en neemt hij een biertje mee. Zo is hij ook wel weer.”